Word Violetta

W tym poście chciałabym podziękować Wam, czytelnikom bloga WordVioletta za kilka bardzo istotnych dla mnie rzeczy i opowiedzieć wam trochę jak to jest gdy ich brakuje. Zapraszam.


Pierwszą i chyba najważniejszą rzeczą za jaką chciałabym Wam podziękować jest sam fakt, że jesteście. Bez Was blog nie miałby jakiegokolwiek sensu. No bo po co pisać coś, czego nikt i tak nie przeczyta. Jest Was naprawdę sporo i dziękuje za to! Wchodząc dzisiaj popołudniu na bloga, na statystyki bardzo mile się zaskoczyłam. Dlaczego? Ilość obserwatorów to 80 osób. 80 osób jest zainteresowanych moją działalnością, blogiem, którego założyłam i który prowadzę wraz z Dominiką [Tini Polonia]. Jest to na prawdę duża liczba! Jest tylko jeden problem. Ilość zainteresowanych nie przekłada się na liczbę komentarzy- w ogóle.

Gdy piszę posta liczę na to, że choć 1/8 obserwatorów zostawi pod nim komentarz. Komentarz, który zachęca do dalszego pisania. A co widzę? Jeden lub dwa komentarze. To na prawdę nie jest miłym widokiem. Już od ostatnich dni zastanawiałam się nad zawieszeniem swojej działalności na blogu. Brak zachęty z waszej strony spowodował, że i ja się zniechęciłam. Bo po co pisać coś, gdy nikt nie da znaku czy mu się to podoba etc,. Nie ukrywam, że nadal nad tym myślę i tak naprawdę czekam jak sprawy dalej się potoczą.

Kolejną rzeczą, za którą chciałabym podziękować to liczba wyświetleń. Do tej pory bloga odwiedzono już ponad 311 000 razy. Jest to naprawdę duża liczba. Doceniam każde wyświetlenie i to jak często wchodzicie na bloga każdego dnia. Niestety tutaj odwiedziny także nie mają pokrycia w komentarzach. Blog odwiedzono jednego dnia ponad 1 000 razy a komentarzy pod pięcioma postami łącznie było 10.

Nie ważne. Przyjdźmy dalej. Chciałam podziękować wam także za te wszystkie komentarze, które jak do tej pory pozostawiliście na blogu pod postami. Nie jest tego dużo, ale cieszę się, że mam stałą grupkę osób, które komentują każdy post- bez wyjątku. Dziękuję! Dziękuję także za wszystkie polubienia na fanpage'u bloga i szkoda, że tak rzadko udzielacie się na asku.

Reasumując jedyną sprawą, która wyraźnie zniechęca mnie do pisania na blogu są komentarze. Zależy mi na nich, ponieważ dzięki nim poznaję waszą opinię na wszystkie tematy. Poprzez to, czy post wam odpowiada, po to co sadzicie o danej sytuacji. Komentarze są tak naprawdę jednym z fundamentów bloga. Bez nich powoli się on rozpada. Nie wiem jak na tą sytuację zapatruje się Dominika, ale mnie ona powoli zniechęca. Nie chcę rezygnować z bloga, ponieważ blogowanie to moja pasja i lubię to robić. Niestety nie potrafię napisać porządnego posta gdy wiem, że i tak nikt go nie skomentuje.

Zdaję sobie sprawę, że pewnie ten mój wywód i tak nic nie zdziała, ponieważ już nie raz próbowałam zachęcić was do komentowania. Czy mam zacząć was nagradzać za każdy komentarz byście je pisali? Na prawdę nie wiem co mam już robić.

Jak na razie nie jestem zbyt często na blogu, bo najzwyczajniej w świecie straciłam radość z pisania. Pisząc to jest mi na prawdę bardzo smutno, że to co sprawiało mi tyle radości już powoli zanika. Nie chcę tego!
Marzę o tym bym pod każdym postem miała masę komentarzy- waszych komentarzy. Napiszecie w nich swoje spostrzeżenia, będziecie zadawać pytania, albo po prostu nawiąże się między nami miła konwersacja.

Na blogu tak na prawdę wszystko jest ważne- wyświetlenia, obserwatorzy, a przede wszystkim komentarze, bo to ich najbardziej brakuje.